به نقل از «پارس فوتبال»

برترین های قرن با منوچهر زندی: من را وارد بازی خطرناکی کردید؛ امیدوارم بزرگان فوتبال را دیدم، خجالت نکشم!

تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۶۳۴۱۹

هفته جدید با علی دایی شروع شد و پروژه تیم منتخب قرن با انتخاب های شهریار فوتبال ایران که تا به امروز صدرنشین جدول آرای این پروژه بزرگ است، وارد فاز تازه ای شد. امشب در دومین برنامه این هفته میزبان منوچهر زندی بودیم. ورزشی نویس قدیمی کشور، موسس انجمن ورزشی نویسان ایران و نائب رئیس مادام العمر انجمن جهانی ورزشی نویسان که نزدیک به ۶۵ سال بیننده فوتبال ایران بوده، به شکل جدی و جالبی تاریخ فوتبال ایران را در برنامه منتخب قرن ورق زد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر دوست دارید بدانید فوتبال ایران چه جواهراتی در دل خود داشت، حتما این برنامه را با دقت ببینید. رسانه طرفداری با قدردانی از استاد منوچهر زندی، به رئیس رنجبر، استاد برومند، بیوک آقا جدیکار، اولین ستاره به مفهوم واقعی کلمه در فوتبال ایران، عارف قلی زاده، استاد نوریان، کامبیز جمالی و تمام نام هایی که در برنامه امشب مطرح شد، ادای احترام می کند. یکی از اهداف این برنامه همین بود که از ستاره های سال های دور و نزدیک فوتبال ایران یاد شود و در ذهن نسل جدید جرقه ای به وجود بیاید که برای شناخت بیشتر این قهرمانان کنکاش کند.

سلام به مخاطبان طرفداری. با یکی دیگر از برنامه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران همراه شما هستیم. در این برنامه در خدمت منوچهر زندی هستیم، روزنامه نگار و موسس انجمن ورزشی نویسان ایران، دبیرکل انجمن ورزشی نویسان و نایب رئیس انجمن ورزشی نویسان بوده اند ایشان، در حال حاضر هم نایب رئیس افتخاری انجمن ورزشی نویسان جهان هستند. استاد زندی سلام، ممنون که در این برنامه مقابل دوربین طرفداری هستید.

خوشحالم که در خدمت شما هستم و کار ورزشی انجام می دهید.

قبل از اینکه بخواهیم این برنامه را شروع کنیم، این مژده رابه مخاطبان رسانه طرفداری بدهم که در خدمت شما خواهیم بود در پیام های ویدویی که از شما منتشر خواهد شد، موضوعات فوتبال و ورزش را برای ما بررسی خواهند کرد استاد زندی و انشالله از همین یکی دو هفته این برنامه به صورت هفتگی تقدیم شما خواهد شد. اما در خصوص این برنامه، به تیم منتخب قرن فکر کرده اید؟ یک ورزشکار و فوتبالیست باید چه ویژگی هایی داشته باشد تا در این تیم قرار بگیرد.

فکر می کنم این کار قیافه ورزشی دارد و برای خدمت به ورزش است ولی من چند عیب در آن می بینم. از آنجایی که در مورد قرن صحبت می کنیم کسی یک قرن را زنده نیست که اینها را دیده باشد ممکن است کسی صد ساله باشد ولی از بدو زندگی اش که نمی رود ورزشگاه. خود من بیش از ۶۰ سال است که فوتبال تماشا می کنم خب عده ای را ندیده ام، عده ای را که من دیده ام دیگران ندیده اند به همین دلیل فکر می کنم هر موقع انتخاباتی صورت می گیرد من خودم ترجیح می دهم در مورد ده-بیست سال اخیرش باشد چون وقتی صحبت از قرن می کنیم راجع به کسانی حرف می زنیم که دیگر نیستند، تماشاگرانشان هم نیستند، آنهایی هم که این ها را نقل می کردند نیستند شکل ورزش هم فرق می کرده، فوتبالی که ۷۰ سال قبل انجام می شده فوتبالی نیست که امروز بازی می شود. نه امکاناتش نه بازیکنان نه مربی پس کار سختی است. یک انصاف ماورای معمولی می خواهد که آدم بگوید من آن فوتبالی که دیده ام، خب من از سال ۳۵-۳۶ تماشاگر فوتبالم، ۱۳۳۶، ۶۵ سال از آن می گذرد، خب من بازی امیر مسعود برومند را آن زمان دیده ام خدا رحمت کند آقای شکیبی پریشب فوت شدند، بازی آقای شکیبی را هم دیده ام، خب این دو نفر ما ورای فوتبال آن زمان بازی می کردند من نمی دانم اگر امروز بودند کسی در تیم آنها را می گذاشتند؟ خب این سخت است ولی من سعی می کنم منصفانه با مسئله برخورد کنم شاید انتخاب های من با بقیه فرق داشته باشد ضمن اینکه من در تمام انتخاب هایم، بحث اخلاق مطرح است یعنی اخلاق ورزشی برایم خیلی مهم است.

این شانس را داشته ایم که شما ۶۵ سال فوتبال را از نزدیک دنبال کرده اید، ورزشگاه رفته اید و این برنامه می تواند برای ما یک مرور تاریخ فوتبال ایران هم باشد.

من خودم هم آن موقع فوتبال بازی می کردم، شهربانی بازی کردم، دسته یک باشگاه های تهران بودم بعد هم رفتم آلمان، ۵-۶ سال در دسته یک آماتورها بازی کردم بعد هم روزنامه نگاری خواندم و کارم ورزش است، بعد هم که برگشتم شورای سردبیری کیهان ورزشی که همینجور ادامه پیدا کرده تمام عمرم و یعنی از ده سالگی که می دانستم باید چکار کنم با ورزش زندگی کردم تا امروز به ویژه با فوتبال. به هرحال من شاهد فوتبال ایران در عرض این ۶۰ و خورده سال بوده ام.

همانطور که گفتید کار بسیار سختی است که آدم بخواهد انتخاب کند ولی یکجور فانتزی فرض می گیریم همه این بازیکنان ۲۰ تا ۳۰ ساله هستند.

یک نکته دیگر هم که خیلی مهم است قبل از این حرفها، شما یک دفعه می رسید به طیف یکسری از بچه های خیلی عالی در مثلا هافبک مثل قاسمپور، نامجومطلق، درخشان، اینها هرکدام شان یک ستاره هستند که می توانند در تیم قرن ما جا بگیرند ولی شما وقتی می خواهید یکی را انتخاب کنید بعدا به مشکل می خورید حالا اینجا مثل علی کریمی هم بوده، امیر عراقی بوده، نوریان بوده جمالی بوده، آدم هایی که من می شناسم، امیر عراقی یک شخصیت فوق العاده عالی، آقای نوریان را یادم است با اخلاق، کامبیز جمالی یک شخصیت بسیار دوست داشتنی و قوی. خب شما میان اینها باید یکی را انتخاب کنی من فکر می کنم هرکدام را انتخاب کنم مثلا بعدا قاسمپور را دیدم بعدا باید خجالت بکشم درخشان را دیدم همینطور و همه اینها شایستگی حضور را دارند و حتما خواهش می کنم روزی که این را اعلام می کنید باید همه این بزرگان بدانند که می توانند اینجا باشند ولی بالاخره به یک نفر می رسد به دلایلی به یک نفر هم می رسد، شما نمی توانید علی دایی را نبینید، دنیا دارد نگاهش می کند من اگر در ده نفر باید انتخاب کنم ناچارم به علی دایی یا علی کریمی توجهی ویژه داشته باشم چون این ها مرزهای ایران را در نوردیدند و در دنیا جلو انداختند. حال من از آقا جلال طالبی را ببینم نباید خجالت بکشم خدا رحمت کند فریبرز اسماعیلی، شیرزادگان، اینها آدم های بزرگی هستند که همه دنیا قبول شان داشته ولی بالاخره وقتی یک نفر انتخاب می شود یکی گروهی بیرون می ماند و من از طرف خودم به همه اینها که استثنایی هستند، اگر بخواهم روزی لیست کنم صد بازیکن خوب جلوی چشمم دارم که همه می توانستند در این ده تا باشند. لازم بود این را بگویم.

کار بسیار سخت است و همین بهانه ای می شود هم اسم بیاید هم تقدیری شود و ما هم این را می گوییم هر هفته که اسم جدیدی وارد برنامه می شود نه اینکه وارد تیم شود حتی اسمی هم آورده شود این را اعلام می کنیم آخر هفته ها که اعلام نتایج داریم تا دِین کوچکی به کسانی که به فوتبال ایران خدمت کرده اند، ادا کرده باشیم. اگر موافق باشید، شروع کنیم با پست دروازه بان.

دروازه بانی دروازه بانان خوب قدیم مثل ناصر سلطانی، امیر آقا حسینی را دیده ام و در گذشته ها برای محمد بیاتی جای ویژه ای قائلم. او دروازه بان استثنائی بود که به دلیل اینکه فوتبال را خوب بلد بود در هجده قدم شاهکاربود و اداره کردن خط دفاعی و این شانس بزرگی بود ولی ما نمی توانیم درخشش عابدزاده و حجازی را نبینیم. به هرحال اینها کاری بزرگی انجام داده اند ولی من در مجموع ناصر حجازی را انتخاب می کنم چون مراحلی از دروازه بانی را آورد و نشان داد و خیلی ها بعد از از او یاد گرفتند. به همین خاطر ناصر حجازی انتخاب من است.

روحشان شاد.

در این لیست تان می بینم که ۴-۲-۴ بسته اید تیم را.

۴-۴-۲ لوزی یک جورهایی.

۴-۴-۲ بله ولی به هرحال فوتبال دبیلو ام بازی کرد سالها، تیم ملی ایران همیشه دبیلو ام بود تا رایکوف آمد بعد ۴-۲-۴ شد بعد دیگری آمد ۴-۳-۳ شد و بعدها تغییر پیدا کرد به ۴-۴-۲ که الان ۴-۴-۲ هم دروغین است و معمولا ۴-۳-۲-۱ بازی می کنند چون می گویند یکی بس است و نبریم جلو چون وینگ ها می روند بعد اینجا من دیدم که شما مدافع چپ و راست گذاشته اید در حالی که در فوتبال امروز مدافع چپ و راستی نیست اینها دو وینگر هستند که می روند و اینجا اشتباه نشود اگر می خواهیم بک راست انتخاب کنیم به هرحال مهدوی کیا را نمی توانیم انتخاب کنیم چون بک راست نیست ایشان وینگ راست است و من این را رعایت کردم و بک چپ و راست انتخاب کردم.

به همین خاطر این ترکیب را گذاشتیم تا یک جورهایی همه پستها را داشته باشیم.

در بک راست خیلی ها بازی کردند برای ایران، امیر آصفی، کاگرجم بازی کرده اند ولی من در همه اینها بازی ابراهیم آشتیانی را که خودش شروع کننده فوتبالی بود که به وینگ تبدیل شد، آن موقع که بک بود حضور موثری داشت هم دفاع سمجی بود هم می توانست به خط حمله کمک کند به هرحال انتخاب من ایشان است. با احترام به مهدوی کیا، انتخاب من ابراهیم آشتیانی است. اگر قرار بود من وینگ انتخاب می کردم مهدوی کیا بود ولی بک راست آشتیانی.

انتخاب بعدی دو دفاع وسط.

اینجا خیلی ها بازی کردند. من گروهی را برای اینجا می پسندم که بسیاری از عزیزان بازی اینها را ندیده اند. هیچکس بازی عارف قلی زاده را ندیده، عارف سرطلایی روحش شاد. دفاع محکمی بود که زیبا بازی می کرد، ترس نداشت هرجا که همه پایشان را عقب می کشیدند او با سر می رفت و سالها مدافع تیم ملی بود و بسیار درخشان بازی می کرد. این وسط منصورخان امیرآصفی هم بازی کرده، ایشان کاراکتر اخلاقی و بسیار شایسته بودند و بک راست بازی کرده، دفاع وسط بازی کرده ولی من به هرحال رأیم برای آدمهایی هست که وقتی بازی می کرده اند تیم ایران تخته بود آن وسط، محمد رنجبر و حسن خان حبیبی. به هرحال دو دفاع وسط هستند که از نظر من بهترین هستند، مشابه این دو دیگر نیامد با احترام به جفت شان. حسن حبیبی را هم به ویژه اسم می برم چون نمونه ای از جوانمردی و اخلاق ورزشی است به هرحال همزمان یک کاپیتان مقتدر، دفاع سرسخت، یک هم بازی فداکار و انسان شریف. من محمد رنجبر و حسن حبیبی انتخاب من هستند.

بک چپ تیم.

اینجا هم همین حالت را دارد و شاید الان بک چپی وجود نداشته باشد در سیستم های امروز ولی من بک چپ انتخاب کردم. خیلی ها بازی عرب را ندیده اند، مصطفی عرب یک دفاع سختکوش و بسیار فداکار. اصلا شوخی نداشت و شاید می شود عرب و حبیبی را سمبل این از خود گذشتگی و فداکاری در حین بازی دانست. ولی بعد ها در همان فصل جوانی آمد به نام آندرانیک اسکندریان. آندرانیک فصلی دیگر گشود و بعدها در جام جهانی درخشید و درکاسموس به کاپیتانی این تیم هم رسید. به هرحال نمی شود آندرانیک اسکندریان را ندید با احترام به آقای عرب که بسیار برای فوتبال ایران زحمت کشیده است.

هافبک دفاعی.

اینجا متاسفم که فیلم نداریم کارو چه شخصیت بزرگی برای این کار بود یا به هرحال دیگرانی که در این پست بوده اند خیلی قوی بوده اند اما اگر بخواهیم یک نفر را بگوییم ناچاریم برویم سراغ پرویز قلیچ خانی. پرویز یک استثنای به تمام معنا در فوتبال ایران است همیشه در سطح بالاتر از تیم و بسیار توانمند. این هم جزو همان گروه حبیبی و عرب می توانی بگذاری که تا آخرین قطره عرق بدنشان را بیرون می دادند وقتی در زمین بودند دیگر می شد اینها را با برانکارد بیرون ببری. من آنجا با احترام به کارو، کریم باقری، تیموریان و دیگرانی که در این پست بوده اند به خصوص کریم باقری که خیلی زحمت کشیده برای تیم ملی ما، من ناچارم پرویز قلیچ خانی را اینجا بگذارم. این از همان ظلم هایی است که اولش گفتم.

هرچیزی هم جلوتر می رویم انتخاب ها سخت تر می شود. هافبک راست تیم.

به هرحال یک مجموعه از بازیکنان بزرگ اینجا هستند. سرآمد همه کامبیز جمالی خدا رحمتش کند، من از عشاق بازی او بودم و بعدها نامجومطلق آمد و بعدها درخشان و بعدها در خط هافبک، قاسمپور و دیگران چون معمولا پوشش می شد، شاهرخ بیانی آمده و همه اینها می توانستند در این لیست باشند ولی علی آقا پروین را نمی توان ندید. علی پروین تداومش و کاری که کرده که کسی نکرده، این همه سال در اوج ماندن با احترام به بقیه امیدوارم درخشان و شاهرخ بیانی را می بینم خجالت نکشم، به هرحال من انتخابم در این پست علی پروین است.

هافبک چپ.

سرآمد همه آقای نوریان محترم ماست. مرد با اخلاق، غلامرضا نوریان که سالها در تیم دارایی و تیم ملی بازی کرده است، امیر عراقی را بعدا داشته ایم، یک شخصیت اخلاقی. خوبیش این است که وقتی از نسل قدیم حرف می زنیم، قبل از بازی شان رفتاری اخلاقی شان جلوی چشم آدم می آید شما متاسفانه از نظر اخلاقی مثل این دوستان باید بگردید تا پیدا کنید در دنیای فوتبال، به هرحال بعدها چهره هایی می آیند مثل قاسمپور ولی من می روم سراغ قدیم. محمود شکیبی می توانست آنجا باشد ولی اینجا را من می دهم به بیوک جدیکار. بیوک جدیکار گوش چپی بود که کمتر عقب می آمد ولی این سیستم به هرحال امروز یک گوش است. بیوک یک روزی در فوتبال ایران یک اسم بود که می درخشید من هم می خواستند او را فرقی نداشت، شاهین و تاجی و دارایی، فریاد بیوک جدیکار. من اینجا را به جدیکار می دهم با احترام به بقیه بزرگان.

ایشان هم اولین بار است که نام شان وارد تیم منتخب می شود. هافبک هجومی.

در این پست هافبک هجومی یا فوروارد آویزان من اولین کسی که جلوی چشمم می  آید جلال طالبی است. او در یک فصل از فوتبال ما حضور پروین و قلیچ خانی و بزرگان دیگری که کم هم نبودند، به یکباره درخشیدن را آغاز کرد و فوتبال بسیار زیبایی ارائه داد. متاسفانه مصدوم شد و از فوتبال رفت. باید به آقا جلال احترام گذاشت، جای ایشان جای ویژه ای است و جزو بهترین های فوتبال ما است ولی بعد از آقا جلال، علی کریمی آمد. علی کریمی کسی بود که تنها در ایران بلکه در آسیا و جهان روی همه سایه انداخت و جایی را گرفت که سخت است بعدا کسی بتواند جایگزینش شود. با احترام به خیلی ها، هاشمیان و شخصیت برجسته اش و می تواند در تیم منتخب باشد ولی انتخابم علی کریمی است. انشالله برقرار باشد و در خدمت جامعه.

دو مهاجم.

خیلی کار سخت می شود. کسی که دوره قبلی را دیده مثل من، در آن زمان ما حاج مختار را داشتیم، برمکی، دهداری و نگاه می کنیم نادر افشار را داشتیم، کوزه کنانی. یعنی واقعا اینها که از لحاظ اخلاق هم سرآمد بودند و هستند خداحفظشان کند آنهایی که هستند به خصوص کوزه کنانی و نادر افشار عزیز خیلی حق دارند که باشند ولی با بودن علی دایی که دنیا قبولش دارد و آن بالاست، نمی شود او را ندید و ایشان را قرار می دهیم ولی اینجور نیست که نگوییم ای کاش می توانستیم ۴ نفر را بگذاریم. من با احترام به همه علی دایی را می نویسم، زنده باشد، برای فوتبال ما زحمت کشیده و انسانی شایسته است واقعا آدم باید برود بیرون از تهران وقت بگذارد برای اینکه علی دایی کیست و چقدر مردم او را می خواهند، بی جهت نیست که دنیا برای ایشان احترام قائل است و ماهم باید احترام بگذاریم.

زوج علی دایی؟

به این جا که می رسیم به مجموعه ای از فوتبالیست ها می رسیم، جدیکار، شرفی، داریوش مصطفوی، دانایی فرد، چنگیز، علیدوستی، محمدخانی، یعنی انقدر بازیکن چپ پای خوب داریم که اینها حقیقتا سخت است یکی از بین شان انتخاب کند و تک تک شان می توانند اینجا باشند. اگر بخواهیم بگوییم مصطفوی چقدر خوب بوده، دانایی فرد و شرفی چه کارهایی کرده اند، واقعا مثنوی هفتاد من است. یا محمدخانی و علیدوستی که تک تکشان بهترین بودند و من با احترام به همه یک نفر را می گذارم که وقتی به فوتبال ایران آمد، آنرا متحول کرد. فوتبال ایران را تا سال ۳۰ تفریحی بازی می کرد و از سال ۳۰ به بعد آقای اکرامی علم فوتبال را از انگلیس آورد و بعدش امیر مسعود برومند که از بیروت برگشت، فوتبالی ارائه کرد که با فوتبال آن زمان ایران فرق داشت و آن جناح چپ با شکیبی که بگویم با آن زوج اولین یک دو های فوتبال ایران دیده شد توسط اینها اجرا شد با آموزش های برومند و دکتر اکرامی. یا اورلپ و ساختن مثلث پشت خط دفاعی و این چیزی بود که قبلا در فوتبال ایران ندیده بودیم. من این پست را به امیرمسعود برومند می دهم، روحش شاد یکی از شخصیت های استثنایی فوتبال و یکی از کسانی که فوتبال بازی می کرد دو سر و گردن از فوتبال دوران زمان خودش بالاتر بود.

سه بازیکن برتر قرن.

در این جمع پرویز قلیچ خانی را بازیکن قرن می دانم، با احترام به مسعود برومند و علی دایی. یعنی اگر بخواهم هرکدام را انتخاب کنم باید تردید کنم ولی به پرویز قلیچ خانی این شانس را می دهم که بازیکن قرن باشد. نفر دوم امیر مسعود برومند و نفر سوم علی دایی.

بهترین مربی قرن.

شما باید به اولین مربیان ما احترام بگذاری، مرحوم صدقیانی، مرحوم آقافکری، محمود بیاتی، حسن حبیبی و احترام بگذاری به دهداری ولی من در همه اینها برای کارهای درخشانی که حشمت مهاجرانی کرده، برای فوتبال ایران و افتخارات فوتبال ایران، انتخابم ایشان است. میان کسانی که آمده اند به فوتبال ما و موثر کار کرده اند، ناچاریم اوفارل را نام ببریم، رایکوف، مایووسکی، اینها برای ما داستان هایی آوردند و بعضی از آنها آثاری بی برو برگرد گذاشتند ولی من در بین همه، کی روش را انتخاب می کنم چون با کی روش کارهایی کردیم که با دیگران نکردیم در شرایطی که اوضاع به سامان نبود کی روش به فوتبال ما دوامی بخشید و ما در آسیا همیشه شانس رفتن به جام جهانی را داشتیم و کارهای درخشانی کردیم.

برترین داور قرن.

تعدادی داشتیم مثل فغانی و دیگران که در بیرون از ایران باعث افتخار شدند ولی من شخصیتی که فوتبال ایران را برای اولین بار به جهان برد و شخصیتی اخلاق مدار بود و برای داوری ما خیلی زحمت کشید. روحش شاد، جعفر نامدار را انتخاب می کنم با احترام به دوستانی که آمدند مثل فنایی، فغانی و دیگران و فوتبال ما را به جهان عرضه کردند.

برترین تیم قرن.

تیم هایی داشتیم که رفتند جام جهانی خوب هم بازی کردند مثل همین تیم جام جهانی آخر، ولی من یک تیم را بودم و تیمی بود که در بازی های آسیایی اوت شد، از نظر من تیم قرن آن تیم بود. تیمی که انقدر در آن ستاره بود که واقعا آدم حیران می ماند مربی با آن همه ستاره چه کند. خط حمله با ترکیب چنگیز، محمدخانی و علیدوستی پشت آن هم درخشان و شاهرخ بیانی و چند چهره برتر دیگر، عربشاهی در اوج، فوتبالی بسیار دیدنی بازی می کردند متاسفانه در مراحل پایانی در یک اتفاقی گل خوردیم و اوت شد تیم ولی تیمی بود که به نظر من تیمی نظیر آن نمی آید. فکر می کنم ۶۰-۶۱ بود یا ۶۲-۶۳ بود، هیچ افتخاری نیاوردند ولی به نظر من تیم قرن هستند که تکرار نمی شوند. همان تیم ملی که من بعدا سال دقیقش را به شما می گویم.

فکر می کنم تیم ملی ایران در سال ۸۴ بود.

بله که اول مقدماتی اش را به اندونزی رفتیم ومن هم به دلایلی با تیم بودم و بعد از آن به سنگاپور رفتیم و اوت شدیم. تلاطم های بد فدراسیون، تعویض مربی، آن تیم مال محمود یاوری بود.

تیم سال ۱۹۸۴.

بله تیم سال ۱۹۸۴ سنگاپور.

برترین ورزشکار قرن.

آقا تختی را انتخاب نکنیم دهن کجی کرده ایم به همه ملت ایران ولی من با احترام به آقا تختی که شخصیتی استثنایی است و نمی شود او را ندید، می خواهم بگویم در ورزش ایران اگر تختی الگو است، خیلی تختی داشته ایم و من اگر میان این همه تختی بخواهم آدم انتخاب کنم خیلی کارم سخت است. کسی باید با کوزه کنانی و نوریان معاشر باشد که بفهمد چه کسانی هستند و من بر این منوال انتخاب می کنم. آقا تختی را به احترام جامعه ایران انتخاب می کنم، دومین رتبه را به شخصیتی می دهم که هیچ چیزی از آقا تختی کم نداشت شاید یک جاهایی هم بیشتر داشت، منصور امیر آصفی. جای سوم را هم می دهم به حسن حبیبی. با احترام به کوزه کنانی، نوریان عزیز، آدم هایی مثل هادی طاووسی که اخلاق مدار هستند و شخصیت های بزرگی هستند.

می شود گفت معیار اصلی در انتخاب اخلاق است.

از نظر من اخلاق. بالاخره اینها بازیکنان ملی بودند اگر بخواهم بگویم بعضی از قهرمانهای ما ۷-۸ مدال جهانی دارند، این آدم ها، امیر آصفی و حبیبی مدالی ندارند، حبیبی یکدفعه قهرمان آسیا شده و تیمش المپیک رفته ولی اینها مهم نیست و به این دلیل حبیبی را انتخاب نکردم به دلیل کار درخشانی که در جامعه انجام داده انتخابش کرده ام، سمبل اخلاق است، امیر آصفی همینطور، اگر یک چیزی باشد فوتبالیست بخواهیم بسازیم باید شبیه امیر آصف بسازیم و بگوییم آنجور رفتار کن.

ممنون از انتخاب های شما. تاریخ فوتبال مرور شد برای ما و نام هایی مطرح شد که برای اولین بار بود به لطف شما که ۶۵ سال از فوتبال این مملکت را دیده اید و در این ۲۰ دقیقه نیم ساعت میدانم کار خیلی سختی بود ولی مرور کردید برای ما و مخاطبان طرفداری.

همینجا دوباره بگویم، این تیمی که انتخاب کردم کنارش می توانم ۵ تیم دیگر انتخاب کنم با همین لیاقت. اصلا غلو نمی کنم، آیا دوباره کسی مثل قاسمپور می آید؟ دوباره کسی مثل نامجو فوتبال بازی می کند؟ هافبکی مثل درخشان می آید؟ گوش چپی مثل مصطفوی و دانایی فرد می آید؟ واقعا اینها استثنایی هستند حالا من گفتم آندرانیک اسکندریان یا تیموریان، ببینید چقدر زیبا بازی می کردند. در مورد گلرها، منصور رشیدی آن زمانی که در درون دروازه بود هیچ چیزی کمتر از حجازی نداشت.

بدون گل خورده قهرمان آسیا.

بله یعنی آدم هایی بزرگ و استثنایی بوده اند که من اصلا از عزیز اصلی نام نبردم. هرکدام درون دروازه می ایستادند یک داستان، عزیز اصلی وقتی وارد دروازه شد چیزی به نام شهامت آورد که اصلا در دروازه بانی وجود نداشت، دروازه بان همیشه کتک خور بود در تیم عزیز اصلی گفت دروازه بان می تواند انقدر قلدر باشد که کسی در شش قدم نزدیکش نشود و برود. بعد هم سالها در تیم ملی خوش درخشید، دستتان درد نکند کار خطرناکی می کنید من هم قاطی این بازی شدم و خطر کردم.

ممنون از حضور شما، هر موضوعی مانده صحبتی دارید بفرمایید.

خوشحالم که این کار را می کنید، این یک هیجان می آورد در فصلی که کرونا آمده و نابسامانی ورزشی اتفاق افتاده و ورزش در تنگنا است. گرفتاری های مادی و معنوی کم نیست این خودش یک هیجان خوب ورزشی می آورد انشالله شما هم موفق باشید هرچقدر تیراژ شما بالا برود من فکر می کنم خوش به حال جامعه شده که به ورزش روی آورده اند با اخبار خوب ورزشی روزگار می گذرانند و اخبار بد را نادیده می گیرند این روزها بخصوص در همسایگی ما اتفاقات بدی می افتد این داستانی که طالبان در افغانستان درست کرده روح و روان ملت ما را هم آزرده کرده، من فکر می کنم کار خیری که شما می کنید باعث شود از اخبار بد جدا شویم.

ممنون از حضورتان. فرم نظرخواهی تکمیل شده منوچهر زندی

منبع: پارس فوتبال

کلیدواژه: انجمن ورزشی نویسان فوتبال ایران پرویز قلیچ خانی انتخاب می کنم مسعود برومند منوچهر زندی کوزه کنانی دروازه بان انتخاب کنم فکر می کنم بازی کرده همه اینها فوتبال ما انتخاب ها حسن حبیبی جام جهانی تیم منتخب علی کریمی انتخاب من ولی من علی دایی بوده اند آقا تختی آن زمان تیم قرن تیم ملی دیده ام برای ما خیلی ها نظر من آدم ها بعد هم ۶۵ سال یک نفر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت parsfootball.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس فوتبال» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۶۳۴۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فریادهای دادکان بعد از برهنه شدن وحید هاشمیان

تعداد بازدید : 0 کد ویدیو دانلود فیلم اصلی کیفیت 480 بازدید 13 فریدون زندی بازیکن دورگه ایرانی - آلمانی که سالها برای تیم ملی ایران بازی کرد و با ایران به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کرد، در گفت و گو با عادل فردوسی پور به روحیات و برخی رفتارهای وحید هاشمیان بازیکن پیشین تیم ملی اشاره کرد. او به تاثیر فوتبال آلمان بر روی وحید هاشمیان اشاره کرد و اینکه هاشمیان در رختکن کاملاً برهنه شده بود و همین اتفاق فریادهای محمد دادکان رئیس وقت فدراسیون فوتبال را در پی داشت. خاطرات بامزه زندی را می‌شنوید.